Passau

Vandaag begint de laatste fietsdag, een raar gevoel na 3 weken fietsen. We hebben ontbijt "gutscheinen" bij de plaatselijke bakker gekregen en kunnen heerlijk op het terrasje in Aschach buiten ontbijten.
Om 08.45 vertrekken we voor de laatste etappe, die begint met een 20-tal zwaar meanderende kilometers in een smal bebost dal. De Donauschlinge. Het is nog niet druk met tegenliggers en we schieten dan ook heerlijk op. Om 10.15 doen we in Inzell onze eerste stop voor een kopje koffie bij de schitterende Bauernhof van de familie Riesinger. Pa is ver in de zeventig en stokdoof, maar drijft nog wel de zaak. Vertellen kan hij wel: in deze bocht van de Donau was vroeger een scheepswerf waar de typische Donauschepen werden gebouwd. Die vervoerden van alles maar vooral zout. Stroomafwaarts ging natuurlijk simpel, stroomopwaarts ging met paarden. Vandaar de Oostenrijkse naam "treppelweg", in het Nederlands "jaagpad", die we hier al honderden kilometers tegenkomen. Het verbaast ons vroege vogels ook dat er nog steeds mensen naar buiten komen die nog beginnen aan de fietsdag.
Wij fietsen verder in een wisselend landschap, het meanderen wordt minder. Het dal verbreedt zich. De zon is er vandaag prominent bij en de temperatuur stijgt gestaag. Rond het middaguur passeren we de grens tussen Oostenrijk en Duitsland en komen we de Freistaat Bayern binnen. We pauzeren voor een lunch in het Duitse Obernzell, maar dat is deze keer niet wat we er van verwachten. Te grote gerechten voor tussen de middag en het duurt te lang. Tja, soms heb je dat.
We hebben er dan 51 km op zitten, met nog een goede 17 km voor de boeg gaan we rond enen verder. Halverwege kan Harrie het laatste blad van z'n roadbook "umlegen". Dat gaat op zich goed, maar het aanfietsen verloopt hilarisch. Een voet al in de klikpedalen, wil hij aanfietsen, maar dan haken onze tassen. En een fiets die niet vooruit gaat, valt om. En in de klikpedalen kun je jezelf niet opvangen. Resultaat, het hele spul kukelt tegen de vlakte. Harrie komt met de schrik vrij, een aanvaring met je eega is toch minder ernstig dat met een Zwitser.
Tegen half 3 uur zijn we in Passau, we zitten wel aan de goede kant van de stad, maar het is toch eventjes zoeken naar het hotel, dat natuurlijk een stukje bergop ligt. Het is een prima hotel en dat maakt veel goed.
We frissen ons op en gaan de stad verkennen die we in 2011 op weg naar Split ook al eens bezocht hebben. Toen ook met de fiets. 's Avonds eten op dezelfde plek als waar we toen ook gegeten hebben, het is er nog steeds goed.

Vandaag de laatste rustdag, dat betekent iets langer slapen, op het gemak ontbijten en dan eventjes "uitfietsen", aftrainen zeg maar. Vandaag gaat het in zuidelijke richting langs de Inn naar Schärding, langs de ene oever heen, langs de andere terug. Het fietspad langs de Inn is toch anders als langs de Donau, veel minder opgepoetst. Maar daardoor juist wel leuk. Vooral de terugweg heeft op sommige trajecten meer weg van een mountainbike route dan van een ordentelijke prévutters-fietsroute.

Morgen vroeg op, de trein vertrekt om kwart over zeven richting Keulen. Dan zit ook deze er weer op. Jammer.