Cacabelos

Vanmorgen toch met iets meer spanning in de maag uit Astorga (870 m.) vertrokken. Na een paar dagen vrij vlak fietsen zijn de bergen toch andere koek. Het landschap is ook totaal veranderd, de landbouwgronden zijn vervangen door bosachtige gebieden. De boomstammen zien er pluizig uit van de korstmossen, alsof ze hun wintervacht nog dragen. Wel zuivere lucht hier.
We zijn netjes op tijd in Rabanal (1.150 m.), toch al zo'n 280 meter omhoog, waar we nog het een en ander eten en drinken. Ook zorgen we voor voldoende proviand voor onderweg en dan gaan om 10.20 uur aan de rest van de klim beginnen. Te beginnen met een stuk van 6 km. naar Foncebadón op 1.425 meter. Dat valt niet mee, rustig aan is het motto. En god, wat ben ik blij dat ik niet teveel bagage bij me heb. Het gezegde "alles wat je thuis laat is meegenomen", komt hier tot z'n recht. Als je ook ziet met wat voor bepakking sommigen rondfietsen lijkt het wel of ze aan het verhuizen zijn. Iets over 11 uur zijn we in Foncebadón, dat gedeelte zit er op, het laatste en stijlste stuk ligt nog voor ons. Een stuk van 2,5 km naar het Cruz de Ferro op 1.500 meter. Toevallig zitten we in een file van jonge Spanjaarden. Die kunnen het natuurlijk niet op z'n beloop laten wanneer er een vrouw voor hun zit, dus komen ze ons met veel vertoon voorbij. Al met al zijn ze net iets eerder boven dan wij. Gelukkig zijn ze wel zo aardig om een paar foto's van ons te maken; met de bergen op de achtergrond.
Het is werkelijk prachtig de etappe van vandaag met mooie paarse en gele kleuren. Je krijgt wel iets voor je inspanningen terug. Dan nog een klein stukje zonder veel stijging en we zijn bij het Cruz de Ferro. Een symbolisch punt op de route, niet bijzonder fraai of zo. We ontmoeten er een echtpaar uit Zeeuws-Vlaanderen waar we een praatje mee maken. Zij maken een paar foto's van ons en wij van hen. De steen, van huis uit meegenomen, wordt uitgepakt en boven bij de rest gelegd. De last is er nu vanaf!!
Maar toch niet echt, als we verder gaan blijkt dat we toch nog een klimmetje (tot 12 %) moeten maken voordat we helemaal boven op de pas zijn. Dan volgt een afdaling van 15 km en dat is zo nu en dan best wel eng. De gaten in de weg vallen nog mee, maar het is zo stijl. Én 15 km remmen en opletten is lang, bovendien lopen er ook de wandelaars op de weg. Dar maakt dat nog extra goed moet opletten.
In het klein dorpje El Acebo stoppen we om iets te eten en de kramp uit de handen te laten wegtrekken. Het is er wel behoorlijk druk, waar komt iedereen toch opeens vandaan? Daarna op de fiets en de rest van de afdaling ingezet. Onderweg halen we het echtpaar uit Lisse nog in. We naderen inmiddels Ponferrada, halen er een stempel in het 1e gemeentehuis in Spanje dat niet gesloten is en lassen een welverdiende pauze in voor we aan het laatste stuk naar Cacabelos beginnen.
Ponferrada uit is ook nog eventjes lastig en zeker niet fietsvriendelijk, het is meer gaten in de weg ontwijken dan iets anders. Wel staat er langs de rivier een indrukwekkende tempeliersburcht. Verder is het nog wel een aardig stukje fietsen, zeker na zo'n zware dag. We zien ons hotel aangekondigd staan, nog 3 km!!! Zoals wel vaker zijn dat optimistische kilometers, het blijken er zeker nog 5 of 6 te zijn.
Het hotel (La Moncloa de Cacabelos, een fraai gerestaureerd oud pelgrimsonderkomen) is de moeite waard. Een mooie kamer met alles er op en er aan, een bed van wel 2,4 meter breed én een heel mooi uitzicht. Morgen nog een pittige etappe voor de boeg dus helaas geen uitslapen. Santiago is nog 216 kilometer, wel niet de gemakkelijkste.