León

Vanmorgen zijn we er op tijd bij. Na het ontbijt(je) in de Albergue zitten we al om 08.10 op de fiets. Eerst nog wel boodschappen doen voor we echt vertrekken uit Sahagún. Het zonnetje schijnt, er zijn geen wolken te zien, kortom we riskeren de korte handschoenen. Toch wel fris het eerste halfuur.
Het schiet wel goed op met het beetje wind dat er is in de rug. Het lijkt een gemakkelijke trip te gaan worden vandaag.
Na 18 km willen we in El Burgo Ranéro, een van de zeldzame dorpjes op de Meseta, onze eerste pauze houden met een kopje koffie. We worden al gewaarschuwd door 2 Duitse dames, die hadden 25 minuten moeten wachten op hun koffie. Echt iets voor Harrie, die komt al snel weer naar buiten, we gaan verder. Een eindje verderop in de straat staan een paar oudere vrouwen een soort altaar (meer een tafel met een heiligenbeeld erop) te versieren, inclusief het pad vanaf de kerk daar naartoe. Welke heilige het is weten wij niet, misschien nog op de foto te zien.
Een paar km verderop hebben we meer geluk met de lokale middenstand. Eerst kopen we een paar sinaasappels en royaal belegd bocacillos, dan nemen we nog een koffie in het naastgelegen barretje.
Al enige tijd hebben we opgemerkt dat de kerkklokken hier veelvuldig maar wel enigszins bijzonder klinken. Het lijkt wel of ze van blik gemaakt zijn in plaats van brons. De Koninklijke Eijsbouts zou hier nog veel goed werk kunnen verrichten. Wel opletten met al die ooievaars!! Die zijn nog erger dan duiven.
Vandaag doen we een beetje een mix van de route uit het boekje en een beetje een route van onszelf. Een beetje variëren mag wel nietwaar.
Een andere waarneming is dat er meer ooievaars komen naarmate we verder naar het westen komen. In Logroño hebben we de eerste gezien, inmiddels zitten er soms wel drie nesten (met jongen) op één toren. Niet alleen op de kerktorens trouwens, ze zitten overal op. Op graansilo's, op lantaarnpalen, op lichtmasten, op ouden boomstronken etc. We hebben ze ook zoveel gefotografeerd dat er zeker een paar moooie jkiejes bij zullen zitten. We fietsen weer verder en zien dan 2 nesten in een boom, toch maar weer gestopt en gefotografeerd, dat kun je toch niet voorbij laten gaan.
Het grootste gedeelte van onze etappe van vandaag hebben we uitzicht op bergen met besneeuwde toppen. Niet alleen meer in het noorden, ook in het westen waar wij naartoe gaan. Harrie beweert dat hij het Cruz de Ferro al kan ontdekken, op de hoogste top natuurlijk