Jindřichův Hradec

We worden deze ochtend gewoon om 7 uur wakker, ook zonder wekker. Dus hup uit de veren en aan de dag beginnen. We zijn gedoucht en alles is ingepakt als ik ineens aan mijn paspoort denk. Waarom weet ik ook niet, maar effe controleren of het in mijn tasje zit. En nee daar zit het niet, Harrie heeft het ook niet. Dan naar beneden of het nog bij de receptie ligt maar ook daar hebben ze niets. Terug naar de kamer en alles uitpakken, maar geen paspoort te bekennen. Dan komt de hele kamer aan de beurt: onder het bed, in de kasten enz. Geen paspoort te vinden.
We gaan dan eerst maar ontbijten, beneden in het kelderrestaurant (mooi met gewelven); het ziet er niet slecht uit, maar mij smaakt niets.
Daarna toch maar onze spullen gepakt en weer naar het meisje van de receptie. Ze is heel behulpzaam, belt naar de politie en geeft haar kaartje mee. Wij vertrekken met ons hele hebben en houden naar politie om aangifte te doen. En dat op een zondagmorgen, 2 politie-agenten moeten speciaal van hun patrouille terugkomen. Ze helpen ons prima, maar de taal is lastig. Ze spreken heel beperkt Engels, het valt niet mee, maar na een kleine 40 minuten staan we buiten met een verklaring / proces verbaal.
Snel nog wat drinken en yoghurtjes gehaald en dan op weg. De eerste kilometers ben ik nog steeds aan het denken waar dat paspoort toch gebleven is. Gaandeweg zakt het wat, er zijn ergere dingen zullen we maar denken. We zijn snel op de route, raken eventjes van het padje af als de weg geblokkeerd is, maar vinden de route verderop terug. Vandaag is de route glooiender als gisteren, de heuvels zijn minder hoog dus de klimmetjes minder steil. Dat bevalt ons wel, we hebben tijd om van het landschap te genieten. Zo zien we onze 1e ooievaar sinds Meissen.
Tegen 12 uur stoppen we in het plaatsje Dirna bij het lokale terrasje. De menukaart kent alleen Tsjechisch. Een Tsjechisch stel dat brengt met wat Engels en Duits uitkomst. Resultaat: wij bestellen menu nummer 1 dat blijkt te bestaan uit een groot bord aardappelsoep en een bord met rijst en een goulash-achtige portie vlees voor de somma van € 3,50. Het smaakt niet slecht en een ding is zeker: daarop kunnen we een tijdje teren.
Na deze pauze krijgen we gelijk een steile klim, we tikken net de 600 meter niet aan.
Het is wel mooi fietsen, het weer wordt steeds beter, de wolken minder en de temperatuur steeds hoger. Rond 2 uur zijn we op de plaats van bestemming en het voelt alsof de temperatuur tegen de 30gr is. Niet erg om dan niet meer te fietsen.
We hebben een mooie kamer en gaan ons ook gelijk opfrissen.
En om je op te frissen moet je, jawel, ook in je toilettas zijn. En surprise, surprise, wat kun je daar dan tegen komen. Juist ja, je paspoort. Geen idee waarom en wanneer ik die daarin gedaan heb maar ik heb hem terug en dat voelt weer goed aan. En bovendien, Harrie wordt ontslagen van rechtsvervolging.
Dat moet gevierd worden, op het terras voor het hotel, in de schaduw met een lokaal biertje. Vanavond nog even de imposante burcht van de stad verkend. Een woeste burcht uit vervolgen tijden toen Jindrichuv nog een echt belangrijke vestingstad was. Zo druipt in dit land de geschiedenis overal vanaf. Morgen gaan we verder ..... Wordt vervolgd.